~~සොහොන~~
| කාක බෝධියෙ' පත් සුළං වැද වයයි මළ බෙර තුන් | යමේ |
| මාල සහ මල් වඩම් කුමටද මිනී මල් පිපිලා | බිමේ |
| පාරෙ සුදු වැලි, දෙපස සිට ගොක් කොළත් දෙන ගරු නැත | නිමේ |
| ඈත ගමකින් අමුත්තෙක් එයි නොයන්නට නැවතත් | ගමේ |
| පොලව යට සිව් රියන් කුටියක සදහටම නිදි සුව | පතා |
| සතර කර මත දෝලියක වැඩමවයි සිත නැති මනු | සතා |
| අහස් මාලිග තනා පල කිම අවසනට පැලවත් | නැතා |
| සොහොන වත් කෝ අමුත්තෝ එති ඉදින් ඉඩ දිය යුතු | පුතා |
| පොළවෙ දුහුවිලි පහස හුරු නැති අයත් පස තුල | ගොළු වුණේ |
| සයන අදුනන් නැති අයත් මේ පුංචි කුටියේ | ඇල වුණේ |
| වැලලියන් කිය කියා මැතිරූ සමහරුත් මෙහි | වැලලුණේ |
| පාළුවක් නැහැ කනත්තට සැම තරාතිරයම | පැමිණුනේ |
| මමය මගෙමය කිය කියා දැඩි ලෙසින් අල්ලාගත් | කයේ |
| සාර අරගෙන කනත්තේ ගස් කොලන් වැඩෙනව දිව | රැයේ |
| සුළං වැදි ඒ තුරු ලතා පත් වලින් අනියත බව | ගැයේ |
| එතුරු පමණක් නොවේ ඉර සඳ සහ තරු ද දවසක | මියේ |
| හිගන්නෙක් වැලලූ තැනක අද රජෙක් ඇවිදින් | සැතපුණා |
| සොහොන් කොත් බැඳවුයේ කුමටද තවකෙකුට ඉඩ | නැති උණා |
| අයියලා මල්ලිලා සොහොනේ එකම වලකට | කොටු උණා |
| කනත්තට එන්නට කලින් තුබු ඉඩම් නඩු නෑ | විසදුණා |
0 comments:
Post a Comment