මායිම් කොයිද අහසින් වට වෙලා	නිති
ඒ මුඩු කතර වැලි පමණය කිසිත්	නැති
රෑ හිම, දවල් ගිනි පුලිගුය බිමෙහි	ඇති
නෑ වැහි වලාවක් වත් මෙහි පෙනෙන	පැති
පිහිටයි කෙම් බිමක් පසෙකින් දිය	පිරුණු
මග අද ඇරී ඇත ඒ දෙසටම	හැරුණු
දූවිලි පටල වැසුවොත් දොරටුව	ඇරුණු
යළි එහි පහස විදිනට කලකට	නුහුණු
නිරතුරු මුවෝ දිව යති හැල්මේ	කතර
කොතැනක ඇරබුවද තරගය පය	සතර
දන්නා එක මුවෙකුවත් කෝ මේ	අතර
හති වැටුනාට එක සතෙකුත් නැත	වැතිර
දහවල පිළිස්සෙන සම ගිනියම්	අව්ව
රෑ යම සීත ගිම මදකටවත්	නිව්ව
නැත නැවතුමක් මුවනට සැමවිට	දිව්ව
වැලි කැට සමය කදුලැලි කතරම	බිව්ව
වැඩි වී පිපාසය සිදිලා ලේ	නහර
මුව රැළ සොයති කොයිදැයි දියවර	කතර
ළඟ ළඟ මවයි දිය කඳ මිරිගුව	නිතර
ලොබ බැද දුවති එය පසුපස නොව	නතර
කුර ගෙවුනාට කම් නැත දියවර	අන්න
සැමටම පළමු දුවලා මිරිගුව	බොන්න
අන් ඇති මුවන් කොලහල අරඹා	මෙන්න
මුග රැළ වග වලස් රෑනක් වී	වැන්න
අතැඹුල ලෙසින් මුව පිරිසක්	අතරමඟ
වැටහී මිරිඟුවක දියවර	නොමැති වග
නුවණැති ඇසට පෙනිලා කෙම්	බිමට මඟ
පියමන් කරති හෙමිහිට නැත	කිසිම දඟ
"අත ළඟ පෙනෙන දියවර අතහැර	දමන
කෙම් බිම කියා මායාවක් මෙහි	සොයන"
අන් ඇති මුවෝ සිනහෙති ගෙන මෙම	කරුණ
ඇත්තක් කියා මිරිඟුව වෙත තව	දුවන
නතරව මුවන් සුළු පිරිසක්	දෙමන්සල
ළතවෙයි කොයිබදද නිවැරදි	ගිමන්හල
හරි මඟ ගිහින් මඟකදි එය	අතින් හල
තව පිරිසකුත් මිරිඟුවටම	ගමන් කල
පින ඇති මුවෝ කෙම් බිම වෙත	සපැමිණෙති
දියවර සපිරි පොකුණෙහි බැස	දිය කෙළිති
පවසම නිවා ගෙන පොකුණෙන්	ගොඩට එති
ගමනට තිත තබා සැනසිලි	සුව විදිති

යාලුවනේ මම දකින විදියට සංසාරය සත්වයා සහ නිවන යන කාරණා ගැන කියන්නයි ඕනේ උනේ..කොපමණ දුරට සාර්ථකද කියල ඔයාල කමෙන්ට් කරන්න හොඳේ...

               

ඉන්න බැහැ කියා අතු සතරේ බිලිං	ගසේ
යන්නෙ කොහොම නුඹ ගිරවුන්ගේ සිනා	ඇසේ
කන්න බැරි උනත් ඉවසන් ඔය ඇඹුල්	රසේ
එන්න නම් එපා දිරු බෙනයට පැතුම්	නැසේ
ගොළු වෙලා කිමද? ඉපදී නුඹ ගිරා	කුලේ
ඔලු නමා එපා ඉන්නට දොඩවනා	රැලේ
තලු මරා උඹත් කාපන් ඒ බිලින්	පලේ
දළු ලලා වැඩෙන තුරකට යමු අපිත්	කැලේ
අතු මතින් ඉහල අත්තට යන රටා	බලා
සිතු ලෙසින් බැයිද යන්නට කිමැයි	නැවතිලා
රතු පැහෙන් දිලෙන මාලය ගෙලේ	පළඳලා
පැතු ලෙසින් ගිරව් ඉගිලී උඹව	තනිකලා
වටු සියොත් රඟන රන්වන් කරල් බර	කෙතේ
අටු පිටින් පුරා ගන්නට අපෙත් හිත	ඇතේ
තටු සලන්න බැහැ සවියක් නැහැ	පියාපතේ
ඉටු කරන් උඹේ යුතුකම මගෙ ගිරා	පුතේ

                   

කුසේ හුලං රෝදෙට	පුරවන්නේ
පිය තුම අද උදයෙත්	බඩ ගින්නේ
පවුලේ මුළු බර පැදියට	දෙන්නේ
බයිසිකලෙන් ඔහු වැඩටයි	යන්නේ
වලෙහි ගොඩෙහි රෝදය	කැරකෙන්නේ
සමබර ලෙස යයි සමතල	තැන්නේ
කඳු නැගලා පල්ලම්ද	බහින්නේ
ජීවන රෝදෙද මෙලෙස	බැමෙන්නේ
හති දමමින් පැඩලය	පාගන්නේ
ඒ හුස්මයි අප හට පණ	දෙන්නේ
දහදිය කැට සුළඟේ	පාවෙන්නේ
ඒ සුවදින් බත් ඇට රස	වෙන්නේ
දිය කපනා ලෙස හුලං	කපන්නේ
රතු ඉර පැඩලයෙ වේගෙ	හදන්නේ
හැඩලයෙ බැදි පඩුරේ	බලයෙන්නේ
නිවසට එන තුරු දෙවි රැක	දෙන්නේ
මසකට දවසයි හිරු	පායන්නේ
පඩි දින එන තුරු ඇඟිලි	ගනින්නේ
පොඩි බඩු මල්ලක් හැඩලයෙ	ඉන්නේ
ටොෆී දෙකක් මට නෑ	වරදින්නේ